…powiedziała Jagna, dzwoniąc do mnie wczoraj wieczorem.
– Ja, Karolina i Wiktoria zakładamy zespół. Musimy tylko napisać piosenkę, ułożyć muzykę, nauczyć się grać na instrumentach.
– Tylko tyle? – zapytałem
– No tak, bo resztę mam już obmyśloną. One będą siedzieć na krzesełkach i grać a ja będę stała i śpiewała.
– To znaczy że Ty będziesz gwiazdą?
– No a co myślałeś?
A po chwili dodała:
– Mam już pierwsze zdanie nowej piosenki ale nie wiem co dalej. Pomożesz?

Dobrą chwilę zajęło mi dojście do siebie…

Nawiasem mówiąc podczas naszych jazd autem śpiewamy szanty. Tak się jakoś złożyło, że ja ich słucham a Jagnie się spodobały. Absolutnym faworytem mojej córki są 2 kawałki: Banana Boat „Requiem dla nieznajomych przyjaciół z s/y Bieszczady” i Kant „Życia fale”. Ta druga piosenka zresztą niemal doprowadziła do wypadku na drodze, bo kiedy zobaczyłem we wstecznym lusterku Jagnę z przejęciem śpiewającą
„Wyśniłam dziś tego jedynego
odkryłam w nim kochanka szalonego
w te jedną noc będę tylko jego”
to nie zdołałem zapanować nad wybuchem śmiechu, oczy momentalnie zaszły mi łzami i na moment przestałem widzieć a Renia wykonała wdzięczny poślizg na KEN-ie. Potem Jagna wsypała mnie przed mamą, że „Tata płakał kiedy śpiewałam. Ze śmiechu.”
Jak ktoś nie słyszał to niech posłucha i ruszy przy tym wyobraźnią, podkładając w miejsce wokalistki 8-letnią dziewczynkę… Wrażenie murowane.

A tymczasem wiosna przyszła….